Sakaldan Çıktık Yola

SAKALDAN ÇIKTIK YOLA

Kör jilet kesmiyor
sakalı
geçenlerde bir şiir vardı
aklımda
unuttum işte.
Kirli yüzümde
gözyaşı derin bir
iz mi
açmış ne?

Yahu, sabah aydınlık olurdu
hala karanlık oysa,
yoksa sis mi
beni boğan?
Bu radyoda şarkılar
ne zaman bu kadar
ucuzladı?
Hadi fırçam gel
inat etme
bitirelim şu resmi,
karakaleme bırakırsak
yine hüzne boyayacak
tuvali.
Yooo
sigara bakma bana
öyle
acındıramazsın
bıraktım işte seni öylece,
artık hayalleri dumanında
yaratmıyorum.

İnce belli bardakta
içersin çayını
benim gibi
değil mi “umut”?
Bilirsin seni çok
severim
tüketemediğim
ne kaldı senden
başka?

Yapraklarda sarıya yüz tutar artık
biliyorum bu
sonbaharı
bir
severim bir sevmem,
ölüm ya işte bir adı da
ya da yeniden doğuş için
yokoluş.
Aman çiçeklerime dokunma da rüzgar
titret istersen ruhumu,
ha bir de penceremden beslenen
şu minik
kuşu da rahat bırak.

İstediğin kadar
sür,
hala yumuşamadı inatçı
sakal,
öyle olsun saldım işte seni de
eh artık
güneş de
sonbahardan kıskandığı
yüzünü gösteriyor
galiba...
Hadi at kendini
sokaklara, caddelere
sabahın cıvıltısına
karıştır umudu,
çiğ düşmüş kırlarda
ıslaklıklara aldırmayan
sabah sevişgenlerine
selam ver,
bir de şarkı patlat
neşe dolu olsun,
bir selam çak
bitir dizelerini
hadi gülüm,
bir kere daha
“merhaba hayat”