Şaka Gibi Şiiri - Hüseyin Aktaş

Şaka gibi bir rüya düştü beynime

“Dur ondan öncesi var”

Babam ölmeden neler anlatırdı bana
“Bu dünya” derdi, “İnsan için yaratıldı”
Sesi ne de gürlerdi, insan olduğunu bilir gibi
Sonra, sakın ola bir gülü dalından koparma, derdi
Gözyaşına bakardım da gülleri sayardım

Unutmam bir keresinde ölüm dedi
Sınırların kalkması zincirlerin kopması
Ya babaannem dedim, durdu
Toprağa niye verdik onu
Üç beş kiremit üstüne koyup da kürek salladık
Neden ey baba, sustu, anlamadım yine sustu

Rüyaya gelmeden önce bilesiniz o da
Üç beş kiremitle toprağa düştü
Babamdı ama baba neyse her şeyiyle oydu
Her neyse vakti kıymet bilmek gerek o da sustu

Şaka gibi bir rüya düştü beynime
Etrafımda kahkahalar sokak aralarında
Paris caddeleri
Ya da Mısır mı desem
Ne bileyim daha hiç görmedim ki
İnsana yaratılmış ya bu âlem
İnsan koymuşken telleri toprağın bağrına
Rüya da olsa gördük bir sokak umutla

Şaka gibi bir rüya düştü beynime
Sen vardın o sokakta
Paris gibi olması ondan galiba
Ama
Sınırlar kalkıyordu
Zincirler kopmuştu
Saçın avucumdan kıl kıl ateşe düşüyordu
Şaka gibi bir rüyaydı bu

Bu sefer bir başka duymak istiyorum nefesini

Bu rüya korkuttu beni
Bir rüya düştü beynime şaka gibi
Bu sabah kıracağım
Ey hayat tüm kiremitleri

“Bilirim ölüm ondan gelen tabi ki”