1.Şairlik Yazarlıktır:
Yazarlık ne demek? Eli kalem tutan, demek. İnsanlar bu dizelgeye göre ikiye ayrılır. 1.Yazamayanlar; 2.Yazabilenler. İşte “Şair” taifesi bu ikinci ulama girerler ki, evvel Allah yazdıkları zaman mangalda kül bırakmazlar. Öyle bir yazarlar ki, onların okuru ayrıdır; genelde kendi yazdıklarını kendi okurlar veya diğer şair taifesinden de yolunu şaşıranlar arada sırada okur.. Başka da okuyucusu yoktur. Onun için bütün şair milleti öldükten sonra meşhur olur. Adları defterin üst katına yazılır.
Şair milleti yazar olurlar, aslında biraz da “geveze” olurlar; olur olmaz şeylerden sözederler. Biraz gevezedirler. Ağızlarında nohut ıslanmaz. Çevresinde ne görürlerse, iyi, kötü zemmedip yazarlar. Hem de ne yazmak; aman Allah..Bine bin katarlar.
Eskiden Şair taifesi yazmazdı, söylerdi. Kahvede oturanlar ağızlarının içine bakar, bu ozan hem çalıyor, hem söylüyor, Ne söylüyor? Diye saatlerce onu dinlerdi. O da nice destanları, palavraları bir biri peşi sıra atar.. bir de daha var mı diye..arkasına bakardı..Sonra delikli demir çıktı mertlik bozuldu, yazının icadından sonra, artık şairi azamlar, söylememeye, aksine yazmaya başladılar. Artık meclislerin değil, “Dergilerin” adamları oldular, dergilerde kitaplarda yazmaya başladılar.
İki sevdalı kalbin en gizli yarasını,
Bir bakış ki kudreti hiç bir lisan da yoktur,
Bir bakış ki bazen şifa, bazen zehirli oktur.
Bir bakış, bir aşığa neler anlatır,
İlim ilim bilmektir
ilim kendin bilmektir
Sen kendini bilmezsen
Ya nice okumaktır
Yunus Emre
....bağlamaz beni yasak....yazarım geldikçe ...
Saygılarımla Daimm
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta