Şairliğim utanır da şiirden.

gün gelir
tırnak içinde bir dip not düşülür

tek bir cümle...

bu balıkçı kasabadan
dönüşü olmayan bir göç başlar

önce kuşlar
sonra o yorgun yaralı martı gider

tutunur akşamın olduğu yere
nefes nefese

yorgun ...

yaralı yüreğine iliştirir
acılarını

gurubun ateş kırmızısına yanarcasına
süzülür...

kül rengi bir akşam saçılır
kasabanın göğüne

evlerin kapıları kapanır içeriye
hep yüzüme yüzüme...

bir ben birde senli şiirlerim üşür
şairliğim utanır da şiirden...

Hasan ODABAŞI