Şairin Dağılan Aynası Şiiri - Erkan Şahin 2

Erkan Şahin 2
13

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

Şairin Dağılan Aynası


Yüzümde aynalara düşüp dağılan yabani bir keder
Yüzüm düşüp dağılan aynaların evlat edindiği bir yer
Ben niyeyim
Üveyliklere büyütülmüş bir edip cansever

“Mendilimde kan sesleri” sandım yaşadığımı
Mendilim kan seslerindenmiş meğer

Ben niyeyim
Turnası su kenarlarından terk
Issızlığı uzun yol arkadaşlarından mezun
Bunca pamuk şekerleri ektim gönlüme de
Şekerli yerleri olamadım hiçbir yolculuğun

Ben hangi şehre gitsem
Ben hangi şehirden gitsem
Gözlerin zaten tehirli bir tren
Bir mürekkep gibi dökülür yüzüm yokluğuna
İstasyonlar ve yollar kayboluverir defterimden

Ben niyeyim
Sımsıkı sarılıp sarılmalarının zekâtıyla yetinen


Bir bahardı
Dışı çiçek açmış içi lapa lapa kardı
Yüzünde kırlangıç ölüleri
Yüzün sızılardan ince oyalardı
Gülümsemen kanadı gamzelerinden
Gizlice demlediğin bir ayrılığı içerken

Öylece dönüp duransın içimde
İrticalen söylenmiş tüm ayrılıklara semazen

Madem sesin sesime lekeli bir tuzak
Kaldır tedavülden şu kalbimi
Bir tenhada cayır cayır yak
Bir çuvala koy küllerini
Dönemeyeceği bir Hinduluğa bırak

Ben geldim derim bağırarak
Ben geldim yağmayacak yağmurlara görücü
Kenarları mülk edindim kederlere yarıcı
Ganj ah kalbime dökülen en kanlı ırmak

Ben geldim derim
Savura savura küllerimi
Beni bir güzel avutur annem

Durmasın dudaklarımı kanatarak öpsün çalıların
Öpsün bir fırsatını bulup tüküremediğim her cehennem

Erkan Şahin 2
Kayıt Tarihi : 30.1.2018 22:48:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!