gecenin karanlığı üstüme çöktü
korkuyor kalbim sensizlikten
ürküyor yüreğim sessizlikten
bir bardak su titreyen ellerimde
yutkunuyorum yutamıyorum....
duvarın dibine çöküp düşünüyor
biliyormusun hangi gemi limansız kaldı
hangi geminin adını yalnızlık koyduk
ben sensiz sahillere çıkardığım son rüyamı
okyanuslarda yitirdim sevgilim.....
ben yıldızlı akşamlara küsmedim
ben sensiz geçen hayata sövdüm
kayıp bir kentteyim sensiz
etrafımda mor menekşeler
dört bir aynımı saran endişe duygusu
kurtulmak isteyip kurtulamadığım çukurlar
hayatın derinliklerinde boğulup kalmışım
tek bir çaresi olmayan sıkışmış duygularla bastırılmış
bir damla gözyaşı ile başlar ayrılık
sonra bir gölü andırır
elbet dönüşü vardır güzel günlere
masum bir serçe misali aşıksındır..
gülmek istersin güldürmek
ağlayan bir çocuğu susturmak gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!