Şair Şahin Karaman Şiirleri - Şair Şair ...

Süzüldü yiğitler Kara Deniz’e
Umutlar bağlandı Mavi gözlere
Korkular salındı obur genize
Güneşle yüründü kirli gizlere

Samsun’la Amasya birlik oldular

Cephelerde ekmek böldük
Minnet borcum var şehide
Barış geldi tekrar güldük
Ocak tüttü her şehirde

Yirmi üç Nisan ünümüz

Sen Anadolu’nun Türkmen ulusu
Gönüllere ferman kocasın Yunus
Sana hayran bütün dünya ulusu
Gönüllere derman goncasın Yunus

İç Anadolu’dan çıktın göründün

Âdem oldum düştüm can ocağına
Gönül pınarıyla yunmaya geldim
Çevirdim yolumu dost otağına
Deste deste güller sunmaya geldim

Sina’da okudum Hakk’ın sözünü

Akşam olur ağrıyan bir diş
Sabah olur yüzünde şiş
Elin ayağın tutmaz da
Yapamazsın sen hiç bir iş

Ölmek bana şeref oldu
Her yanım dostlar doldu
Üzülmeyin dostlar
Acılarım artık son buldu

Alır güvercinin narin kanatları
Aklım bir o yana bir bu yana düşer
Dimağım düşlerken ol saltanatları
Farkım bir o yana bir bu yana düşer

Aşk ile şahlanıp giden çevik taylar

Hüzünle batarken akşam güneşi
Elemler içime yatıp gidiyor
Yakarken gövdemi vuslat ateşi
Külleri üstüme atıp gidiyor

Geceler uykusuz sabah olmuyor

Hallaç olmuş kayalar Ferhat’ın sevdasından
Yıkılmış ol saraylar Şirin’in sedasından

Lokman Hekim’i varmış hele kutsal yatırı
Gönüllere taht kurmuş Sarı Çoban hatırı

Nice canları göğsünde emzirmiş
Uygarlıklara beşik Anadolu’m
Bilinmez kimler gelmiş kimler geçmiş
Yorgun bedenlere döşek Anadolu’m

Kır çiçeklerini kokladım senden