Şair uyumaz kalır anda

Şair uyumaz kalır anda

İlk defa güneş tutuştu
ay coştu ilk akşamdan
gün yine aynı gün saat o saat
doladı rüzgar kendine tül perdeleri
devrildi şamdan-tutuştu vakit
içeride bir kızıl alev yansıyan camdan
bir de güneşin tutuştuğu andaki son bakışıydı

o günden geriye kalan bu serencamdan
nemli bir yaz esintisiydi

yaz dürtüsü şairi uyutmadı o gece
birkaç başına buyruk kelime
takıldı kaldı aklında

efemine bir sesle bir horoz uzuun uzun ötüp durdu uzaklardan
üürü üüüüüüüü ü ürü üüüü

gün yine aynı gün-saat yine aynı saatti
birazdan sabah olacaktı
yalnızca tek bir andı

Yüksel Nimet Apel

21/Ağustos/2017/Pazartesi/Bodrum