bir ezgi dinledim..
yaprak yeşili
güneş ışığı
deniz mavisi bir ezgi
bi çağırıyordu
biri git diyordu
annem gitti diyordu
annem gitti
annem gitti
üç yaşında var yoktu
annem gitti
nereye giderdiki annesi
sana
ne sevincimi anlatabilirdim nede derdimi..
ama dinlerdim
çünkü ben mükemmeldim...
derdi yok
sevince ihtiyacı yok..
bitmemiş bir inşaatın
en üst katı burası
yirmilik bir çivi alıyorsun eline
yerden bir parçada taş
kalbimi hizalıyorsun
ben tahta yada taş..
saf mısın..
yoksa aşıkmısın bana..
dur bi dur.
elindeki kozu söyle..
bi dur şöyle..
nasıl güvenebiliyorsun bana.
Cehaletin cübbesini bana giydirde..
Vuslatın iplerine assınlar beni
Ben beni bileni bilmezdim de
Senin bildiğini, bilmezdim seni....
ellerimi açtım
birleştirdim avuçlarımı
bir kaç yudum
su yükledim parmaklarıma
solmasın kurumasın
yeşersin umutların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!