Sisler içinde bir sevda görünmüyor hüzünlü gerçekler
Ümitler son harfine dek aşka susamış
Maksatlar aşılmış hayaller taşınmış solan güllere
Bilsek de uzaktadır en yakın sandığımız karlı dağlar
Üşüse de ellerimiz çığ düşmüş ağaç gölgesin de
Laleler sümbüller için de kalmış en aydınlık gerçeklerimiz
Senin ellerinde bitiyordu kış soğukluğu
Firari bir çocuk yürüyordu yüreğine doğru
Alıyordu sevdanı kendi düşleriyle büyütüyordu
Karmaşık kelimeler içinde en anlamlı sözleri söylüyordu
Ulaşılmazdın bir şehrin uzak semtleri gibi
Tanımak gözlerinden sevgiliyi
Avuç açmak yorgun geceler de yıldızlara
Seni dilemek gökyüzünün mavimsi bakışları altın da
Bir fidan misali büyütmek seni yüreğimin en hassas yerinde
Ayrılmalıydı ellerimiz soğuk düşler kurmalıydık artık
Bir kent karanlığa mahkum oluyordu zamansız
Ayrılık şarkılarından en acımasızını çalıyordu sabri abi
Ve yine üzerimize doğmayacak güneşin batışıyla bitiyordu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!