Şair Gibi Şiiri - Kara Osman Nalbant

Bir damlam
Yeşertir sanıyordum
Mecnuna mezar olan
Uçsuz bucaksız çölü
Bir zalim
Bir günde boşalttı
Kırk yılda
Doldurduğum gölü
Elim kolum bağlıydı
Yel olup esemedim
Şer ipi kesemedim
Tabibim yoktu
Yaramı
Köz ile değil
Söz ile dağladım
Duyan olmadı sesimi
Şair gibi ağladım
Kör oldu gözlerim
Seçemedim
Karayı ağı
Bir sonbahar günü
Gün batarken
Sırtımdan yedim
Kara saplı bıçağı