Sensizlikten kuruyan bir çiçek oldum, seni görmeyince
bazende ateşte yanan bir kağıt parçası
ve ihtiyaç duydum sana her gün yaşamak için
olmadı gelmedin yine
Çölde yalnız bir ağaçsın kimse seni ne arayacak ne soracak
kötü hissedeceksin kendini
akşam soğuk gündüz sıcak çıldıracaksın
gözlerin olsa belki ağlarsın, ayakların olsa belki kaçarsın
dilin olsa belki haykırırsın tüm dünyaya yanlızlığını.................
işte ben şuan çöldeki yalnız ağaç gibiyim
Kalemler ilk kez yazı yazmak istemiyor artık
mürekkep bıtmıiş ve eller kırılmış
ve güneşte doğmak istemiyor ay da
daglar ağlamış gokyuzu aglamış
Tarih kaynaklık edecek curret bulamıyor kendınde bu yasananlara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!