Söylenecek ne çok söz var aslında
Ve de hiçbir söz kalmadı artık sana dair
Çıkmaz sokaklara bir çıkmaz da ben katmamak için susuyorum…
Sevmekle sevilmek arasındaki çizgideyim hala
Yürüyorum hergün bilindik sona doğru
Gün geliyor
Yaşadığım şehirde 400 metre ileride
Farklı dünyaların adamı
Bir radyoda
Sunuşunu yapıyor bilindik bir şarkının
Diyor ki ne güzel anlatmış aşkı
İçinden ne geçiriyorsa artık…
Oysa ne çok sevmiştim seni
Yitik bir türkü gibi kaldın ağzımda
Ve gebe kaldın yüreğimde
Hep doğdun
Doğdukça acın aktı içime
Ben öldüm bir kez daha
Düşünüyorum da ben kendimi kandırmışım sadece
Sevmek için bir hayal çizmişim kendime
Sen hiç O olamamışsın
Yaklaşamamışsın bile
İçimdeki yalnızlığa bir arkadaş düşlemişim sadece
Yüzü sen olmuş
Kelimeler kifayetsiz kalır artık
Sen yokken bu şehirde
Ve ellerim artık hissetmiyorken ellerini
Yazık ki…
Sen benim değilsin artık
Hüzünlü bir mevsim şu sonbahar
İçimdeki küçük kız söyle bana
Pes etmek mi daha kolay
Yoksa direnmek mi dünyaya
Hayatım kayıp giderken ellerimden
Düşürmemek için bir kez daha sıktım ellerimi
Neye yaradı bilinmez
Herkes olmadığını ister derler ya
Ben vermek isterdim olduğumu olmak isteyenlere
Çünkü ben bir şey olamadım bence
Veya oldum da istemiyorum artık
Boğuldum çünkü
Kendi hayat denizimde kendime yenik düştüm
Ben büyüyünce mi bu dünya böyle değişti
Yoksa değişen ben miyim dünya hep böyleydi
Her şey bu kadar basit bu kadar çirkin miydi?
Kıymetli sandığım sevgi desem
Bir gecelik aşklarda gizli artık
Bunca yıl sevdiğim imkansız olan adam
Yaşanmışla yaşanmamışlık ortasında
Pişmanlıklar içerisinde
Umutların bir umutsuzluk denizine döküldüğü
Sen…
Hala orada mısın?
Ama neden?
Hava soğuk tıpkı bugün olduğu gibi
Hafif hafif kar atıştırmaktaydı
Daha beş gün önce tanışmıştı kız onunla
Fakat çok önceleri ilgisini çekmişti
Tam beş gün önce doğum günüydü
Farklı dünyaların adamının
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!