Artık kelimelerimde aramayasın diye söylüyorum kendini
Bu sana son şiirim
Bir şişenin içine koyupta; salacaktım ya suya
Belki eline geçer diye korktum
Bunu ulaşmak bile istemediğin bir yere yolluyorum.
Yalanısın ömrümün
bir gün kesişirse yollarımız istiklal caddesinde
arka cebimdeki kelimelerden bir demet sunacağım sana
açık bir çay içecegiz beraber
bir papatyanın henüz koparılmamış yapraklarını
sonu belli bir falla açacağız
kimin yüzü kızaracakilk önce
oyunu felakete verenle dokunmuyor satılmak
ne gerek var yalana
ne gerek dı ki sahte gözyaşlarına
adam gibi vurmak varken
sinsice saldırmak
karşına çıkamayacak kadar korkak
her dünden büyük izler taşımalısın
günü bugün gibi değil yarın diye yaşamalısın
ve her düne baktığında hem kaçırdıklarına
hemde yakalayıpta elinde parçaladıklarına
ağlamalısın
çünkü ağlayabilirsen anlayabilirsin
Ne yalanı kalır dünlerin
Ne hatırlanır bir katıkta olsa sevdaları
Hepsi yalandı
Giderken alıp götürdüğün sevdam gibi
Bir kibrit alevi kadar ömrü olur kimi acıların
Söz verdim kendime
saat 2:40 seni hala bekliyorum
geleceksin ümidi hala yaşıyor içimde birtanem
biliyorum birazdan kapıdan geçecek ve
bak ben geldim senin beni beklediğini biliyordum diyeceksin
ve sarılacaksın bana
çünkü ne kadar çok sevdiğimi ve daha 2 saat önce gitmene rağmen seni özlediğimi biliyorsun
seni hatırlarım
hasretinle yüzyüze kaldığım saatlerde
bir sigara yakarım
çay daha demlenmeden
hasretin hep demlidir içimde
sigara biter
Herşey tükenir dünyada
ama sevgiler asla
ne kadar yemin etsende sevmeyeceğine
ne kadar kızssanda ona
yüreğini yokladığında
paylaştığın ufak tefek sevgi kırıntılarını mutlaka bulacaksın
bileti çoktan kesilmiş bir aşkti bizimkisi
yolcularin yolu belli
az önceki durakta inmişti birimiz
Dizlerindeki dermanın bittiğini anladığında
İyi ki ölüm varmış demenin rahatlığını hissedersin
Ne gözlerin ufukta kilitlidir artık
Öyle olurki bazen önünü bile göremessin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!