Yıllarca yüzüme bakmadın bir gün
Şimdi yaşlı gözlerle bakan sen misin
Sana olan sevdamı anlayamadın
Bugün aşkını itaraf eden yoksa sen misin
Kaldırımları her akşam gözyaşlarıyla sulayan bendim
Bahardı, sımsıcaktı İstanbul
Gönlüm yapraklarını birer birer dökerken,
Düşünemedim bu maceranın böyle biteceğini.
Şimdi ömrümden geçen tekdüze baharlarım
Adını bile unutturdu bana.
Kalbimin hicranı her mevsim kavururken ruhumu
Ne olur uzat ellerini
Gözlerine ömrümü adadığım güzel
Ne olur uzat ellerini.
Kurtar kendini bu demiralmışlıktan
Kurtar ki bir adımcık daha at bana
Benden bekleme ne olursun
Şimdi bir ak düşer kara saçlarına
Bir ağaç misali yaprak dökersin
Islak bir kış günü gibi
İçten içe değişirsin.
Şimdi bir kar düşer şemsiyene
Tünle günü zor bağladım,
Dert üstüne dert doladım,
Nehirler gibi çağladım
Bir güzelin hayaliyle.
Güneş batar yatmaz bu dert,
Hatırlar mısın geçmişi,
Senle geçirdiğimiz günleri
Ve ya tek başımıza.
Çocukluğu hatırlar mısın.
Hatırlar mısın hiç geçmeyen dersleri
Bakışmaları, hocalarla dalga geçmeleri.
Kendini hiç bir gül bahçesinde hissettin mi
O güzel ve büyüleyici kokular içinde dolaşırken
Ve ya o güllerden biri olarak hayal ettin mi hiç kendini
Hislerin nasıl olurdu bülbülüne
Sen de onun seni sevdiği kadar sever miydin onu
Söyler miydin ona en güzel şarkılarını
Bu ne hüzündür böyle bu ne gurbettir
Istırapla yaşayanlar için hayat ölüm demektir
Yine duman kaplamışsa şu karşıki dağları
En sevinçli haber bile bizim için zulmettir.
Anlı şanlı yiğitler dökülürken meydanda
Ben yokum artık senin şehrinde
Boşa arama beni bulamazsın ki
İster ağla yokluğuma istersen şükret
Boşa arama beni bulamazsın ki.
Güzel anlarımız gelse aklına
Yalnız bırakın beni kederlerimle
İçten gülmelerim dönüştü ağlamalara
Kalayım karanlıklar içinde kendimle başbaşa
Yalnız bırakın beni kederlerimle.
Gözlerimden yaş değil kan damlıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!