Sahte Taht 3 Şiiri - Ayhan Ulu

Bilseydim sahte sevginle
Beni yavaş yavaş boğduğunu,
Bir gülüşünle umut verip
Ardından karanlığa ittiğini...
Layık olmadığın kalbimdeki tahtında bir dakika dahi oturamazdım seni.

Kalbimi saray bildin kendine,
Taht kurdun en derin yerime.
Oysa ne sadakatin vardı ne de sevdan,
Sadece yalanlarla örülmüş bir masal anlattın bana.

Gözlerinle kandırdın beni,
Sözlerinle zincirledin.
Her “seni seviyorum” dediğinde
Bir parçamı daha eksilttin.

Ben seni gerçek sandım,
Bir ömürlük yoldaş bildim.
Oysa sen,
Yolun yarısında terk eden bir yabancıydın.

Kalbimdeki taht,
Sadece hak edene aitti.
Sen ise,
Ona gölge düşüren bir hayalettin.

Şimdi anlıyorum,
Sevgi, sadece sözle değil,
Eylemle, sabırla, sadakatle olurmuş.
Seninse hiçbirinde iz yokmuş.

Keşke daha önce görseydim,
Maskenin ardındaki yüzünü.
O zaman bir dakika bile
Tutmazdım seni gönlümün üstünde.

Artık o tahta kimse kolay oturamaz,
Çünkü seninle yandı, kül oldu.
Ama küllerimden doğarım ben,
Ve bir gün, gerçek sevgiyi bulurum.