Hep Güvendiğimiz İnsanlar mı Vurur Sırtımızdan, Herşey Güzel Olacak Derken Yıkılır mı Bütün Tabular,
Başa mı Döner Zaman,
Tam Birşeyler Düzeldi Düzene Girdi Derken Yeni Bıçak Yaralarımı Açılır, Yenileri mi Eklenirde Enkazın Altında Buluruz Kendimizi,
Verdiğimiz Butun Emekler, Çabalar Bir Cümle İle Biter mi, Dağ Gibi Güvendiğin Dostların Her Seferinde Yıkar Anında Yüce Dağları
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta