Sahte aydın Şiiri - Mehmet Çiftci

Sözüm aydına değil, aydın bozuntusuna,
Bu toprakta yaşayıp yaban özentisine,

Beğenmez ecdadını milletiyle kavgalı,
Değerlerine düşman, yozlaşmaya sevdalı.

Ona göre kalkınmak hayasızlıktan geçer,
Medenîlik zannedip haram ne varsa içer.

İslâm’mış sorumlusu geri kalışımızın,
Ona göre inanmak belası başımızın.

Demokrat geçinir ya dinlemez karşı fikri,
Uyuşmuyor tavrıyla çelişiyor her zikri.

İffet, haya, namus, ar literatüründe yok,
Tam bir yobaz zavallı, bir şey bilmeyenden çok.

Cehaletini bilmez, derya sanır kendini.
Biraz basiret olsa bilecekti haddini.

Nerden yetişti böyle bize benzemeyenler,
Kimse kale almaz konuşur kendi dinler.

Birkaç beylik kelime elinde sermayesi,
Kendisi de bilmiyor necidir kimin nesi.

İnsan biraz sıkılır yerde yatan ecdattan,
Onlar can vermeseydi olur muydu bu vatan.

Biz verdik parasını aldığı diplomanın,
Vefakar davranmaktır şartı insan olmanın.