Lisse öğrencisi.
Gamzen...
Gamzenin derinliklerinde bulurum kendimi.
Her gülüşün, kalbimdeki ateşi harlar,
Her bir hücremin titremesine sebep olur.
Sen, gönlümün şafağıydın,
Beni karanlıklarımın içinden çekip alan.
Seni sevmek, kendimi yakan bir cesaretti,
Ve ben, ateşe yürümekten korkmadım.
Söyledim...
Kafamın içindeki sorular boğuyor beni,
Ne kadar çırpınsam, o kadar derine çekiliyorum.
Soğuk, karanlık, dipsiz bir boşluk,
Bir girdap gibi sarıyor ruhumu,
Ve ışığa yaklaştıkça kararıyor zihnim.
Sen beni hiçbir zaman sevmeyeceksin,
Kalbinin kapılarını bana asla açmayacaksın,
Karanlık geceler kadar derin o gözlerin,
Beni hiç görmeyecek... Biliyorum.
Ama bu kalp,
Umutlar açarken,
Sen batıyorsun içimde.
Ruhum "yapmaz" dese de,
Gerçek değişmiyor, reddetsem de.
Nasıl yaparsın, sana bu kadar inanmışken?
Aylardan Ocak, herkesin umutla baktığı,
Yeni bir yıl, yeni bir yol, tertemiz bir sayfa.
Ama benim içimde o zifiri karanlık,
Bir bekleyiş var; sessiz, derin, uzun bir ayaz.
Kimilerinin mutlu yeni dilekleri var,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!