Hayat dünya sahnesinde, mecburen oynanan bir dramdır.
Ne seyircilerin, ne de Oscarlık oyuncuların yedeği vardır.
Senaryo yazılmaz, prova yapılmaz ve maalesef tekrarlanamaz.
Her şey doğaçlama olsa da, sonu ölümdür, değişiklik yapılamaz
Herkes birbirini, seyreder göz ucuyla, rolünü de yapar bu arada.
Oyuncularda ki ortak nokta, sürekli korkarlar ve ölürler sonunda.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta