Şahit Şiiri - Ayşe Yavuz

Senin için, sana dair yazıyorum.
Gece şahit, kalemim şahit,
Sen şahit değilsin.
Kimse görmesin diye,
Adını topraktaki çakıl taşlarına yazıyorum.
Dudaklarını en ince hattıyla,
Midye kabuklarına çiziyorum.
Seni sana anlatabilmek için,
En berbat, en güzel halini
Deniz kabuklarına fısıldıyorum sessizce.
İşte sen hep böylesin.
Hep böyle anlattım seni yıldızlara.
Kağıdım, kalemim senin için,
Gözlerimdeki yaşlar senin adına,
Bir şeyler anlatabilmek için.
Gece şahit, kalemim şahit,
Sen şahit değilsin.

Bir rıhtım düşünüyorum.
Kıyısında ben en sefil halimle,
Senin için, senin adına
Hayal kuruyorum.
Elimde o günden kalan resmin,
Bana bakıyorsun.
Ama hiç gülmüyorsun.
Kimse görmesin diye saklıyorum avuçlarımda.
Dudaklarına bakıyorum, içim gidiyor.
Gülüşlerini anımsıyorum bir kış günü.
Yağmurda sırılsıklamken,
Gözlerindeki sevinci anımsıyorum.
Kızıyorum sana ve her şeye
Hırsımdan buruşturup atıyorum resmini.
Rıhtım şahit, ellerim şahit,
Sen şahit değilsin.

24.09.1998