Şahit Şiiri - Sabri Ceyhan

Şahit...

Sokaklar şahitti halimize,
Caddeler bakıyordu yalnızlığımıza,
Adımlarımızı ezber etti çıkmaz sokaklar.
Gördüler hep biçare kalmışlığımızı,
O viran evler,
Işık sızdıran pencereler,
Camdaki saksılar,
Arkadan sürgülü kapılar,
Dumanı ahenkle tüten bacalar,
Uyuyup uyanıp göz kırpan sokak lambaları
Ve hepsi sardı kimsesizliğimizi...

Yağmur yarendi gözyaşlarımıza.
Islaktı ceketimiz,
Altında tenimiz,
Göğüs kafesinde yüreğimiz...

Kaldırımlar isyan etti adımlarımıza,
Camekânlar küstü yüzümüze,
Kapılar büründü sessizliğe,
Yıldızlar kıydı dileğimize...

Ağarırken tamda tan yeri,
Soluktu benzimiz,
Uykusuzdu bedenimiz,
Hüzündü bakışlarımız...

Buğuluydu camları simitçi fırınının,
Karşıdaki köhne kahvehanenin,
Kuşağı vardı bardakların.
Bir kaç merhaba sesi bozdu eşgalimizi,
Bir kaç lokma,
Bir kaç yudum eşlik etti,
Bir de şarkısı vardı radyonun,
Güftesi yazılmamış,
Henüz bestelenmemiş,
Dillere düşmemiş,
Yaşam gibi bir varmış bir yokmuş...