Biz Olduğu Bir Dünya

Bir sigara daha yakıyorum,
Dumanında kaybolmuş bir şehir uyuyor hâlâ.
Sokak lambaları gözlerini kısmış,
Bir kadın geçiyor, rüzgârın bile haberi yok ondan.

Belki o da beni düşünüyor şimdi,
Belki adımı unuttu çoktan.
Kim bilir, bir kahve fincanında döküldü yüzüm,
Bir dudağın kenarında kaldı yarım bir gülüş.

Ben buradayım işte,
Saatler durmuş gibi,ama kalbim değil.
Bir tren sesi gelir uzaklardan,
Her vagonunda başka bir pişmanlık.

Sen gidersin,
Ben şehirle baş başa kalırım yine;
Şairin biri yazar belki bizden kalanları,
“üçüncü şahıs” der,
ve kimse anlamaz bizi.