Sahiplenilmek Şiiri - Dağlar Özügüç

Yüreğimdeki endişelerimle kaç yıl daha böyle yaşarım
Farkındamısın birbirimizi göremeden yaşlanıyoruz
Gel demeye korkuyorum ama vaz da geçemiyorum
Sana iyiyim dediğime bakma ben seni çok özlüyorum
Kendini çürümeye terketmiş aciz yapraklar
Bana vaz geçemediklerimi hatırlatırlar
Oysa vazgeçebildiğin şey senindir
Vazgeçemiyorsan o seni sahiplenmiştir
Aldığım gömleğe kıyamadım giymedim
Beğendiklerimi hep dolaplarda eskittim
Çok sevdiğim gözlerinde boğulduğum
Kıza üzülür diye sevdiğimi söyleyemedim
Çok sonra anladım ki ben aslında sahip
Olduklarımı daha baştan kaybettim
Bunun bir tür kader olduğuna inandım
Kimi yada neyi çok sevdiysem ona sahip olamadım
Ben bu sahiplenilme fikrinden nefret ettim