Bozkırda ki tepenin ardından,
Tozu dumana katan küheylan.
Ardına koca bir sürü takmış,
Asil duruşuyla şaha kalkmış.
Renklerin en safı olan alı,
Kim karaktere bakar, yada akla.
Derdini hiç açma, içinde sakla.
O dert azalmaz, çoğaldıkça çoğalır.
Akıl verirler, olan aklını da alır.
Yedirdikçe,dost bellediğin dostlar.
Bilge bir kişi çıktı,karşıma.Asasın uzattı kaşıma.
Dedi"Ne iş yaparsın hemşerim."Söz söylerim, yazarım dedim.
Dedi," Hiç olurmu, böyle bir iş.Sana kim verir ki bahşiş."
Bahşişte yoktur, gözüm.Sanada olsun,bir sözüm.
İlham gelince,durmuyor.Bu iş bildiğin gibi olmuyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!