Şah Ve Mat Şiiri - Yılmaz Aybar

Satranççı bir dostum vardı vaktiyle,
Satranç bahsinde hep önde giderdi,
Karşısında duramazdı hiç kimse.
Ve sonra aradan seneler geçti.

Bir gün işittim ki dost yenik düşmüş,
Tüm ‘Piyonlarını’ kaybetmiş bir bir,
Hep kazanmak için boşuna koşmuş,
Kalmamış elinde ne ‘At’, ne ‘Vezir’.

İşe yaramamış ‘Fili’, ‘Kalesi’,
‘Büyük Usta’ ile baş edememiş,
Bitmiş hayatının mücadelesi,
Azrail ona da ‘Şah ve Mat! ’ demiş..