Şâh-ı Ekber Şiiri - Aşık Şahı Kebir

Yüzünü görende yüzün yüzüm oldu.
Sesin sesim, bedenimse bir hoş oldu.
Hak'kın bir buluşmasıymış bilemedim.
Sen gidende beden bana bir ders oldu.

Gözüm hâr ile, dilim dikenle doldu.
Sazım susanda, sesim sineme doldu.
Sesim kısılanda yârim diyemedim.
Sen gelende, beden bana zindan oldu.

Ben deyi deyi sen bana benden oldun.
Beden çürüdü sen bana beden oldun.
Hak beni uzakta kılmış göremedim.
Sen bakanda, Senin cemin benden oldu.

Şah-ı Kebir'im şemin benim şemimdir.
Sesimi hâr kıl, demin benim demimdir
Kaderim bu imiş, Seni sezemedim.
Aşık miskinleşti, kebir ekber oldu.

Âşık Şah-ı Kebir