Sağır Eden Sessizlik

Asi yalnızlığım ve ben.
Her gece olduğu gibi bu gece de birlikteyiz.
Aslında hiç yalnız değilmişim ben.
Yalnızlığım hiç yalnız bırakmamış beni..

O kadar ıssız ki artık duyamıyorum,
Kendime söylediklerimi, yalnızlığımın çağrılarını,
Hiçbir şeyi duyamıyorum.
Sağır eden sessizlikten dolayı.

Peki insanlar neden yalnızlardır.
Neden tek başlarına yapmak
zorundadırlar bazı şeyleri
Halbuki çift yaratılmışken herkesin bedenleri.

Kendi seçimleri midir yalnızlık?
Yoksa yalnızlığın seçimleri midir onlar?
Ya da hiç biri değilse
Ya yalnız olan insanlar
Sadece özgür olan insanlarsa..

Ah nasıl da geçmiş zaman.
Nasıl da unutmuşum.
Saat çoktan sabaha yaklaşmış.

Sanırım artık vakit geldi.
Bu gece de yalnızlığıma veda ediyorum,
Beni hiç yalnız bırakmayan yalnızlığıma.
Ve sen yalnızlığım! Sen olmasaydın,
Nasıl katlanırdım bu kocaman yalnızlığa..?