Sarık giyer, cübbe kuşanır,
Ezanla uyanır, abdestle arınır,
Namazda diz çöker…
Ama kalbi secdede mi,
Yoksa kinde mi saklıdır bilinmez!
Diyor ki:
“Ben İbrahim’in torunuyum,
Süleyman benim dedem,
Davut benim yolum,
İshak benim canım,
İsmail benim soyum…”
Ama elinde demir,
Gönlünde kin,
Göğsünde barut var!
Gazze’de bir beşik devrilir,
Refah’ta bir annenin çığlığı,
İlâhî kelâmı bastırır.
“Allah-u Ekber” nidâsıyla
Masum bir çocuk düşer toprağa.
Toprak ağlar, gökyüzü susar.
Trump’lar çağırır yağmuru kanla,
Muaviye’nin izinde yürüyenler,
YeZid’in öfkesinde boğulmuş.
Sünniyim diyen,
Şeriatla yargılar ama
Şefkatle değil, silahla konuşur.
Ne farkı kaldı NeTeNYaHu’dan?
Tartus’un kıyısında
Lazkiye’nin sokaklarında
Bir başka inanca yurt yok!
Kızıl bir gün doğar orada,
Çünkü "öteki" hep hedeftir.
İbrahim’in çocukları birbirine düşman,
Hacer’in torunu, Sarah’nın oğlunu boğar
Kâbe’nin gölgesinde!
Oysa bir zamanlar
aynı göğe bakarlardı birlikte...
Ey insanoğlu!
Namaz mı kurtarır seni,
Yoksa merhametin mi?
Secde ettin,
Ama başkasının hakkını çiğneyerek!
Kıldın o namazı,
Ama gözyaşlarını kanla karıştırarak...
Sakallarınla değil,
Gönlünle ölçüleceksin!
Sarığınla değil,
Adaletinle tanınacaksın!
Ey zamane zahidi,
İnancınla değil,
İnsafınla tartılacaksın!
Kayıt Tarihi : 6.7.2025 22:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirim, derin bir vicdan muhasebesiyle, dinî sembollerin arkasına saklanan zulmü sert ve etkileyici biçimde ifşa ediyor. "Saflar Arasında Yitik Bir Vicdan" başlığıyla uyum içinde olan metin; tasavvufî bir duyarlılık, çağdaş bir isyan ve evrensel bir insanlık mesajı taşıyor. Tematik Derinlik: Şiirim, İbrahimî gelenekler arasında kardeşlik olması gerekirken düşmanlık üreten bir zihniyeti ifşa ediyor. “İbrahim’in torunuyum” diyenlerin, barış yerine kinle hareket etmesi çarpıcı bir tezat oluşturuyor. Allegorik Güç: Muaviye ve Yezid göndermeleri, yalnızca tarihî figürler değil; bugünün zalimlerini de simgeliyor. Bu yönüyle şiir, tarihsel bir bilinçle güncel bir zulmü birleştiriyor. Duygusal Yoğunluk: Gazze, Refah, Lazkiye gibi coğrafi vurgularla, mazlumun sesi evrenselleşiyor. "Toprak ağlar, gökyüzü susar" dizesi özellikle etkileyici. Dini Eleştiri: Şiir; ritüellere boğulmuş, kalbi merhametsizleşmiş bir dindarlığı eleştiriyor. Bu eleştiri, sadece dışsal şekillere saplanmış inanç biçimlerine karşı bir uyarıdır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!