Şafaklara Koşmak Şiiri - Alaattin Ceylan

ŞAFAKLARA KOŞMAK
Gece çökünce karanlığın üstüne
Ağaçlar rüzgara küskün güller bülbüle
Uyanıkken karabasanlar çöker yavruların üstüne
Yeni umut olur her doğan şafak
Bütün yaşananlardan sonra kucak açarak
Benim sevgim doğar ölümlerin içinden
Ben aşık olurum
Gecenin sancılarla doğurduğu şafaklara

Yürekler yanınca nar-ı zulümden
Çelikleşir düşünceler beyinde,vazgeçilir yarenden
Varsın yok olsun her şey,zaten yok olmaya mahkumdur
Eşyanın tabiatındaki gerçek,gün gibi aşikar
Güzeli yaratan bilir.İtikadımız budur
Varsın ölsün her şey gerekiyorsa ölmek
Benim sevgim doğar ölümlerin içinden
Ben aşık olurum ölümde sevgiliyi bulan canlara

Hiç kolay olur mu vuslata ermek
Cefasını çekmeden
İnmen lazım bulutlardan sen,toprağın cocuğusun
Toprak su bekliyor senden,toprağı sulaman gerek
Ancak o zaman çekirdekler filiz verecek
Ancak o zaman kelebekler özgürlük türküsünü söyleyecek
Ancak o zaman bebekler ağlamayacak,bebekler gülecek
Benim sevgim doğar toprakların içinden
Ben âşık olurum mutlu bebeklerin gülüşüne

Durulur sular kurbanlarını alınca
Kurbanlar ki kurtuluşa umut olurlar
Doğacaktır elbet şafak,vakti tamam olunca
Aldatamaz artık bizi fecr-i kazipler
Bir çağrı yükselir semaya ehli sema kıyamda
Benim sevgim doğar çağrıların içinden
Ben aşık olurum
Yalancı aydınlıktan sonra doğan şafağa

Beklemekle gelmez ki şafaklara koşmak gerekir
Yoksa yıldızlar kükrermiydi karanlıklara
Buğday göcekleri yağmura muhtaç
Yağmur gök gürültülerine
Rahmetten sonra güneş doğacak
Yapraklar başak verecek
Bereketi görecek insanlar toprağı sevecek
Topraktan benim sevgim doğacak
Ben aşık olurum
Şükür için şafaklarda secde eden başlara