Şafak Şiiri - Murat Yılancı

Seni sevmek, karanlığından korktuğun
Gecenin yıldızlarına aşık olmak gibidir,
Tıpkı bir bıçağın iki yüzü gibidir seni sevmek;
Bir yanı kör ve karanlık,
Diğer yanıysa keskin ve korkunç...
Bir tarafında ölüm,
Hiç kuşkusuz bir diğerinde ise yaşam...
Bekleyişi ıstıraplı bir hummaya benzer..!
Korku ve merak kol kola geçmiş,
Bir adım daha atmak için yüreğine
Son bir nasihatte bulunur;
Sev..! Apansız,dur duraksız,
Kuşkusuz, kargaşasız, meraksız ve korkusuzca sev..!
Sev ki; ölümsüz aşkınla şad olmak bilmeyen ruhun
Günahlarından arınmak için
Karanlığın eşiğine bir adım daha atmadan
Yüreğiyle, en amansız düşmanla; hesaplaşabilsin...
Şayet şafağa sağ çıkarsa;
Günün ilk ışığı tenine değmeden,
Koynundaki o bıçakla canını sen al...
Al ki; şad olsun ruhun,
Aşktan bihaber yaşayan azaların...
Sonra usulca öl, aşkla; ama üzülme...
Çünkü aşk için ölmek; aşkla yaşamaktır...