Şafak Şiiri - Eşref Yener

alnı yasla kuyulaşmış
yorgun heceleriyle yatalak şafakta
taşın belleğine yaslanmış taştan soğuk gölgesi
paralıyor şafak kuşunun ağıtları
gölge ağacının yıkıma dönük gövdesini

can, dumanların arasından sokuluyor toprağa
güneşin kemirdiği ısırganlar arasına sinmiş
koyu ve yoğun kırmızı içinde ölüsü kanatların
o iğdiş şafakta, o en dibinde evrenin
dökülüyor yorgun ağıtların sadık eşliği
duyulur oluyor böyle günlerde
ücra köşelerde katran bulanığı bir haykırış
ve dünya batarken ağzı bozuk biçimlere giriyor kan