Şafağa Doğru Şiiri - Kudbettin Gök

Gece ve sessizlik

Çirkinliklere yorgan serercesine

Örtüyor bahtı kara memleketi.

Güneşin veda etmeden

Bıraktığı kaldırımlarda,

Bir buruk tesellidir

Dostların adımları.

Göz görmez sokaklarda

Uğuldayan kalabalıklar

Gülmeyi öğrenmeye çalışır

Ağlamaklı...

Zifiri karanlığında şehrin

Engebeli yollarında,

Yutulmadan dehlizlerde,

Kararmadan,

Açlığında gecenin

Yenik düşmeden sessizliğe,

Derin bir kuyudan

Çıkarcasına gün yüzüne

Direnir dostlar pusulara

Kararlı/sevdalı...

Gölgeler beliriverir

Gittikçe küçülür devler

Sözcüklerin tılsımı bozulur

Saatler geçtikçe

Büyücüler kaygılı.

Şafağa doğru

Uzaklaştıkça kasvetli parıltı

Tanyeri,

Doğum sancıları çeker

Müjdeler bekler kimileri

Kimileri müjdeci...