Sadık İdlal Şiiri - Şora Karabekiroğlu

Fransada bir akşam üstü
Tanıdık sokakların bilinmeyen mavrasında
Can verdi örümcek
Meçhul rüzgarlar arasında
Neden böyleydi oda bilmiyordu
Tanrıya inanmadığı için
İsyanda edemiyordu
Afyonu çoktu evi yoktu
Bir elinde not defteri
Öbür elinde hafif bir bavul
Yürüdü üstüne ölümün
Gölgesiyle başladı her şey
Ülkesiyle bitti
Çevirdi durdu dinmeyen çarkı
Elbette devran vardı
Zalimler hükmeder garipler kaçardı ama
Güneş tepelerden açar
Kuşlar yeniden uçardı
Bilmezmi bilirdi tabi
Bir defa gönlünü denize kaptırdı
Pişman oldu
Balıkçılara gözlük yaptırdı
Uçtu kuşlar gibi kaleminin ucunda
Açtı elbet yoksuldu ama anlamı vardı
Konuştu zalime karşı
Direndi masaya yumruğunu vurdu
Masa sallanmadan yerinde durdu
Belkide eli hiçbir zaman yoktu
Ama burnu kesinlikle vardı
Nerde bir bozukluk görse
Hemen sümükleri akardı
Kışın üşütmez seçim günü hasta yatardı
Kışda değildi seçim günüde
Örümcek ağ yapamıyordu
Sebebi afyon değildi
Çocukları kullanmaz dostlarını satmazdı
Çevreciydi sümükleri çok akardı
Tabi bazen kafaya çok takardı
Ama sebep değildi bunlar ağ yapamamaya..