Ben ki onu kendimde beni onda saymışım
Ruhumu besleyen aşk şarabıyla kanmışım
Dünyada yar dediğin Rahman’dan bir zerredir
O ki kalbime düşen kor aşkıyla yanmışım
Geçirene zahmetsiz geçene belki ıstıraplı
Çoğu zaman isteksiz farkında olmadan
Kapısı rahmet, dört duvarı nurla kaplı
Bir odaya geçiştir bu bir odadan
Ben tutarım aşkın nöbetini
Ayazında hüznün, karanlığında hasretin
Korku yenik düşer içince ecel şerbetini
Can veririm candan canına bal gibi
Askeriyim cephede vuslatın, yılmaz
Gördüğümden beri o mehtabın çehresini
Işıl ışıl yüzündür hayalimden gitmeyen
Kalbime gömdüğümden beri o gözlerini
Duyulmayan çığlıktır aşk, içimde inleyen
Sadettin Uysal
Bir dokuna bilsem ellerine, yüreğine
Gönlüne sevgi tohumlarını ekebilsem
Bir aşk mevsimi kavuşsam sevda mahsulüne
Of aman meftûnum kalbine bir girebilsem
Bilmeden viran gönlümü perişan halimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!