Sadece Uyumak İstiyorum

Saçma günler yaşıyorum hep ve saçma gün batımları.

Aniden bitiyor her şey.Her mutluluk verici şey uçup gidiyor birdenbire.Kuşlar da uçuyor gökyüzünde ya,mutluluk vermiyor o da.Saçma sapan işte.Derdimi anlatacak,içimi dökecek birini bulmam lazım.Saçma şeylerle oyalanıp içimdeki saçmalıklarla birleştirip yeni saçmalıklar üretmem lazım.Sabah bir kahve içip kendime gelmem lazım.Biraz kitap okuyup başka insanların farklı hayatlarına karışmam lazım işte.

Ne bileyim.Sokakta kalbi olan çok şey var.Şu yerde yürüyen karıncanın bile işi gücü var diye düşünüyorum çoğu zaman.Kuşların gideceği yer belli,konuşacakları şey çok.”Peki ben ne yapıyorum? ” diye soruyorum kendime de elde var sıfır işte.Saçmalıklarla dolu her şey.Anlamsızlıklarla geçiyor zaman.Bomboş.

Akreple yelkovan gibi kendi eksenim etrafında dönüyorum.Tamam gidiyorum da,dönüp dolaşıp geleceğim yer belli.Hep hayalini kurduğum,gitmek isteyip de gidemediğim yer belli.Adım belli.Yaşadığım ev.

Bir şeyler yapmam lazım.Çok kitap okudum şu zaman kadar.Çok arkadaşım oldu.Çok ağladım.Saçma kareler çektim.Canımın istediği yere gittim.Özgürdüm.

İnsanları izledim en çok.Rengarenklerdi.Mavisi vardı bunların,sarısı,pembesi.En çok da kırmızısı.Renkleri gitti sonra.Gözümü açtığımda bembeyazdı her şey.Farklı hayatlara girdim.İzledim onları.Kendiminkiyle karşılaştırdım.Hiç sigara içmedim.Çünkü içime girecek olan kirli,gri dumanları hayal edecektim.

Şöyle bir dışarı çıkıp temiz havayı içime çekmek gelmiyor nedense içimden.İnsanların nefretle dışarı püskürdüğü siyah nefesler çekicem çünkü ciğerlerime.İçim bir tuhaf olacak,kendimi kaybedicem falan.

Elime bir kitap almak, çarşafları yeni değiştirilmiş yatağıma uzanıp uyuyakalmak istiyorum.İnsanların dertlerini dinlemeyi bırakmak,sonsuza kadar susabilmek istiyorum.Sıcak bir duş almak sonra da buharlanmış cama saçma şekiller çizmek istiyorum.

Bütün perdeleri çekip uyumak,sadece uyumak istiyorum.