Ey sevgilim!
Öyle bir yanarım ki,
Bu ateşi; ne sabah rüzgârı
Ne de; Nisan yağmurları söndürebilir.
Sana öyle bir vurgunum ki,
Her şeyden vazgeçtim.
Ve mecnunlar bile şaşkın halime.
O andan beri; Gülistandaki güller…
Bülbüller de çaresiz derdime. Ve…
Hiçbir saltanata değiştirmem bu ateşi.
Şimdi Güneşi eritseler
Ay’ı kırpıp yıldız yapsalar
Mevsimler değişse
Yer yerinden oynasa
Hatta ciğerimi ta yerimden sökseler
Artık hiç umurumda değil.
Duymam, bilmem, anlamam!
Sadece aşkınla yanmayı isterim.
Hem de sınırsızca isterim!
Çünkü istememi de veren Sensin.
Ve öylece gel demeni beklerim.
Bu aşk ateşinin ve her şeyin…
Dermanı Sensin Efendim.
Kayıt Tarihi : 13.8.2014 12:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!