Pırıl pırıl bir dünya yaratmışsın kendine, beni istememeni anlarım. Peki ya söylesene, farklılıklar güzelleştirmez mi yaşamayı. Sen demiştin ki, ben farklıydım, özeldim. Ama başkaları gibi olmadığım için bıraktın, belki de, bir parça sıradanlık için. Belki hala severken. Ya da kendi ateşinde beni de yakmamak için, masumiyetimde, güzelliğinle.
Kaçabilmek en değerli fırsattır belki de. Kanadın kırılıp düşene kadar, kendi boşluğunda yitene kadar. İkimiz baş başa kalıp bitene kadar;
sadece sen ve ben
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta