'desdemona'ya'
Bembeyaz bir nur,
çiçeksiz bir masada oturmuş, duruyordu.
Masanın çiçeği olabilmekti gönlümün istediği
Gönül de oturuverdi masaya,
o zaman anladı ki,
çiçek olmak değildi asıl erdemi
çiçek değildi gönül.
Sadece çiçeği sulamak için orada olan
Bir sürahiydi, dolusundan..
Nisan-2003/ankara
Kayıt Tarihi : 10.6.2003 02:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!