Sadakatsiz Bir İtiraf Şiiri - Ahsar Zere ...

Sadık kalamadım sana...
Yollardaki titrek ışıklar gibi söndüm,
Tümsekler gibi hissettirmedim varlığımı,
Üstünden hızla geçip gittim.
Belki acelem vardı hayata,
Belki kalbim, seni çoktan sollamıştı.

Kaldırım taşları arasında bir ot kadar
Narin ve dirençsizdim.
Bir posta kutusu kadar yalnız,
İçi, gönderilmemiş cümlelerle dolu...
Rüzgârın bir yaprağa verdiği söz gibiydim,
Sonbaharda bırakıp giden.
Bir bulut misali, gölgem üstünde gezindi,
Ama yağmurum, başka bir ovaya düştü.

Güneşin her daim doğudan yükselen sadakati
Yakıyordu yüzümü.
O, aynı dağların ardından söz verirken,
Ben bir ayçiçeği gibi,
Döndüm başka bir ışığa.

Bir derenin kıyısını öpen ısrarı değildim,
Taşı delip, yolu aşan.
Ben bir yol ayrımı tabelası idim,
Rüzgârla dönen, yönünü şaşıran.
Bir nehir gibi yatağımı değiştirdim,
Senden uzaklara aktım.

Bir karıncanın yuvasına bağlılığı,
Bir arın kovanına içgüdüsü yoktu bende.
Daha çok, bir telefon ekranındaki bildirim idim,
Anlık, silik, unutulan...

Sadık kalamadım sana...
Bir yıldızın geceye olan vaadi bile
Çok geldi bana.
Bir sokak lambasının geceyi delip geçen
Israrlı aydınlığı değildim.
Bir hızlı tren manzarası idim sadece,
Hızla gelip, bulanıklaşıp, kaybolan.

Bir toprak gibi bağrında taşımadım tohumunu,
Bir ağaç gibi meyvemi senin için vermedim.
Bir duvar saatinin vakti geldiğinde
Çalan dinginliği değildim.
Bir alışveriş merkezi kalabalığı idim,
Gürültülü, anlamsız...
Çekip gittin, sessizliğim kaldı geriye.

Ve nihayet anladım ki,
Sadakat; sulanmayınca solan
Bir saksı çiçeği değilmiş.
O, fırtınalarla savrulsa da
Kökü, yerin karanlığına mıhlanmış
Sessiz, sarsılmaz bir dağmış.

Ben ise o dağa tırmanamadım...
Sadece eteğinde, bir çakıl taşı gibi,
Yuvarlanıp gittim.

(Ahsar Zerefşan/Denemeler- SADAKATSİZ BİR İTİRAF. Ekim 2025)