Sadakat ve Yalan Şiiri - Poyraz Özbey

Çok fazla güvenme, insanlar değişir,
Bugün dostun olan, yarın en derin izin.
Sözler rüzgârda savrulan yaprak,
Bir bakmışsın, ardında sadece sessizlik.

Çok fazla güvenme, sevgi de yalan,
Bazı kalpler, yalnızca kendine atar.
Gözlerine bakıp gülümseyen bile,
Ardından sessizce bıçağını saklar.

Çok fazla güvenme, dünya böyle,
Ne samimiyet baki ne de sadakat.
Kimi menfaati biter, kimi bahanesi,
Ve herkes bir gün gerçek yüzünü gösterir…