Yalnızlığa mahsustur bazı günler
Ölüm sertliğindeki rüzgarını sırtlayıp
Terkedersin bedenim dediğin kafesi
Suçlarını diriltip karanlık bir ağaç topluluğuna salarsın bacaklarını
Sivri dallar kollarını her sıyırışında
Usunu tek bir cihet çürütür
Yalnızlığının sönmüş ateşinde kurutursun
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi