Saçlarına Yıldız Düşmüş Anne

Saçlarına Yıldız Düşmüş, Anne

Saçlarına yıldız düşmüş, anne…
Gece gibi olmuş artık saçların,
Ama ben yine de o ilk gülüşünü görüyorum
Kaşlarının kıyısında…

Bana ninniler söylerken
Yıldızlar düşerdi gözüme,
Sen her “uyusun da büyüsün” dediğinde
Gökyüzü daha bir güzel olurdu sanki.

Şimdi anlıyorum…
Yıldızlar oradan oraya düşmemiş,
Sen toplamışsın hepsini tek tek,
Ve usulca saçlarına saklamışsın.

Zaman seni yormuş belli,
Ama hiç şikâyetin olmamış.
Kırılmışsın belki içten içe,
Ama biz hiçbirini fark etmemişiz çocuk aklımızla.

Bir kez bile
“Ben de yoruldum” demedin…
Bir kez bile
“Artık yetmez bu kalp” demedin.
Sen hep vardın.
Hep sessizdin.
Ve hep güçlüydün…

Anne…
Ben şimdi büyüdüm ama
İçimde hâlâ senin dizin var,
Ve her gece bir yıldız düşüyor rüyama
Saçlarından kopup gelen…

Yüreğinle ısıttığın günler için,
Adını şiire ilmek ilmek işlediğin sabrın için
Ne desem az…
Ama şunu bil:
Gökyüzü ne kadar genişse,
Benim sana sevgim de o kadar derin.

Saçlarına yıldız düşmüş, anne…
Ama sen hâlâ benim güneşimsin.

Şiir Hamit Atay