Saçların Şiiri - Cuma Yüksel

Senin
saçların dağılır,
ben neden toka olamıyorum diye üzülürüm...

Senin
saçların dağılır,
ben neden hâlâ nefes alıyorum diye dövünürüm...

Senin
saçların dağılır...

Ve senin asla haberin olmaz...

O sıralarda, ganj nehrinde bir ceset daha yakılır...
yaradan beni neden yakılan o ceset yapmadı diye,
gider öküzlere taparım, dünyayı kendime güldürürüm...

Senin saçların dağılır...

Bu bir ülkenin özgürlüğünün elinden alınmasına benzer.
Demokrası diye bir kavram kalmaz dünyanın hiç bir noktasında.
Annelerinden emperyalizm sütünü emerek büyür, yeni doğan tüm çocuklar..
Ve ben gider diktatörlüğü tüm ülkelere eşit miktarda bölüştürürüm...

Senin saçların dağılır...

Şâirler şizofrenleşir biraz.
Şiirlerinde kullandıkları kafiyelerine dinamit yüklediklerini sanarlar.
Ve ben gider şiir yazarım, insanları mısrâ mısrâ öldürürüm...

Senin saçların dağılır.
...

Ama lütfen,
artık dağılmasın..
Saçına takmayı unuttuğun bir toka yüzünden,
evren intiharlara bulanmasın...