Saçlarımızda Yitik Bir insan

en çok ben tanırım en yakın gözlerini
oynatır kumsal taşlarını yrinde sular
yüzüme gülücükler çıka gelir apansız
avuçlarımı çoktan çekmiştir sıcağını avuçlarımda
saçlarımızda yitik bir insan
susarsın sen ben kunuşmam
ağlamasız aşk gelip geçer aramızdan
en çok ben tanırım en yakın gözlerini
dizdizeyken akbabalar çıka gelir ansızın
pörsümüş gündüzlerdir ten ve kan
çok fazla bilmek acıtıyor canımı
yaşadıklarımız bir derinıhlara,dır
düş toplayışım bundandır yağmurlardan
öğretmediler bize tepremleri
sinamalarımızı da altüst edeceğini
ve sevdayı un -ufak
gökyüzünde ay yok bugün
sahneye bir kadeh kırmızı şarap
birde bir kırnızı gül bırak
içeceğimde deyil alaca gecelerde
anılara çağırı olsun
hüzünlerimizdir bunlar