Sabret Gönül Şiiri - Baki Ortak

Sabret gönül…
Bu dar zaman, bu ağır yük, bu sessiz çığlık
Bir gün mutlaka hafifler.
Birikir içimizde taş gibi sözler,
Söyleyemeyiz…
Yutkunuruz…
Ama her yutkunmada biraz daha büyür sabır,
Biraz daha genişler insanın içinin sığınağı.

Geceler uzun olur bazen,
Yıldızlar bile yorulur bakmaktan.
Dua edersin,
Ellerin titrer, sesin titrer, umut titrer;
Yine de bir yerinde küçük bir kıvılcım kalır.
İşte o kıvılcım var ya…
Koskoca karanlığı sıkıştırır köşeye,
Sabahın kapısını yavaşça aralar.

Sabret gönül…
Her acının bir öğretisi,
Her kaybın bir dönüştürmesi vardır.
İnsan kırıldıkça
İçinde saklı olan hakikate yaklaşır.
Bir dost sözüne tutunur bazen,
Bazen bir çocuk gülüşüne,
Bazen de kimsenin bilmediği bir hatıraya…
Gider yüreğin en kuytu köşesine saklanırsın,
Kimse duymasın diye ağlarsın,
Ağlarsın ama bilirsin:
Gözyaşı pasını siler insanın içinden.

Bir bakmışsın,
Bir sabah rüzgârı saçlarını okşamış
Bambaşka bir sesle…
Bir bakmışsın,
Kalbinin ortasına yeni bir ışık düşmüş.
Daha dün yürüyemeyecek gibiydin,
Bugün adımların daha bir gür, daha bir diri.
Dertlerin, gecelerin, karanlığın
Hepsi senden bir parça almış
Ama karşılığında
Bambaşka güçler vermiş.

Bu zor günler…
Evet, geçecek.
Çünkü insanın içinde
Kapanmayan bir pencere vardır.
Açılmasa bile bekler,
Bekledikçe yeniden nefeslenir.
Sen bekledikçe
Damarlarında yeniden canlanır umut.
Sen bekledikçe
Yaraların kabuk bağlar.
Acıların yıllanır,
Yıllandıkça seni daha bir olgunlaştırır.

Sabret gönül…
Çünkü sabır dediğin
Hayata tutunmanın en sessiz hâli,
En vakur direnişidir.
Kimse bilmez içindeki kavgayı,
Kimse duymaz çarpan kalbinin hikâyesini…
Ama sen bilirsin.
İşte o bilmek,
O fark etmek,
O tutunmak seni hayatta tutar.

Bir gün gelecek,
Bir kapı açılacak önünde,
“İşte şimdi” diyeceksin,
“İşte şimdi nefes aldım.”
O an,
Bunca acının içinden geçip geldiğine şaşacaksın.
Bunca yükü taşıyan omuzlarına,
Bunca karanlığı delen yüreğine
Hayret edeceksin.
Ve diyeceksin ki:
“Meğer ben ne çok dayanmışım…
Meğer ben ne çok yanmışım…
Meğer ben ne büyük bir sabırmışım…”

İşte o zaman gönlüm,
Bugünün fırtınası geçmiş olacak.
Bugünün sancısı,
Yarınlarının duasına dönüşecek.

Ve sonunda,
Her dizeden ardından yürüyen o imza
Bir sükût, bir nefes, bir hüzün, bir umut gibi
Yine gelecek yerine.
Bir mühür gibi vuracak adını
Bu uzun sabır türküsünün sonuna:
—Kul Ortak diye...

KUL ORTAK