Hayat bazen öyle yükler bindirir ki omuzlarına, taşıyamayacağını sanırsın. Her şey üst üste gelir, içinden çıkılmaz bir hâl alır. Yorulursun, tükenirsin, isyan etmek istersin… Ama sabredersin. Çünkü bilirsin ki, her karanlığın bir sabahı vardır.
Sabreden cennettedir derler. Belki de bu dünya, sabrı sınama yeridir. Kaybettiklerin, sustukların, içine attıkların, yaşarken öldüklerin… Hepsi bir imtihan. Ama yine de direnir insan. Çünkü bilir ki, sabır acıdır ama sonu her zaman huzurdur.
Her şeyin bir zamanı var. Kalbini kıranlar, seni yok sayanlar, hayallerini yıkanlar… Gün gelir, yaptıklarının ağırlığını taşımak zorunda kalırlar. Ve sen, içindeki yaralarla bile dimdik ayakta kalırsın. İşte o zaman anlarsın: Sabreden gerçekten kazanır. Çünkü sabır, seni tüketmez… Seni güçlendirir.
Aşktı o! Beni durup yenileyen
Oydu, duygulu yapan hoyrat ellerimi
Oydu, dolu dizgin gidişime dur diyen
Bir bıçağın keskin yüzünde kan lekesiydim




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta