Sabih Hepyükselen Şiirleri - Şair Sabih ...

bakmayın siz;
yüreğinizin önünde soluklandığıma,
.......................yokcuyum ben..


geçiyordum;

anlaşılan;
herkes yüreğinden gitmiş buralarda,
yarım burakmış ben gibi gönül işini...

her insan yüreğinde taşırmış meyhanesini,

.
hayat; mayın tarlası gibi,oyunlarla dolu....şikayetçi olunsada olunmasada bu böyle..hepimiz oynamışızdır çocukluğumuzda çeşitli oyunlar..vakti zamanında bende oynamışımdır,körebe-saklambaç gibi...hatırlıyorumda; hep kazanırdım..övünmek gibi olmasın ama,zamanı bile yenmişliğim vardır..hatırlarımda en çok lades’e tutuşurduk...en çokta zaman’la..yenerdim ki hep 'o'nu...hiç yenememişti beni........hiç...! ! !

dedi;
gel seninle 'son kez' lades’e tutuşalım......hadi dedim bende,nasılsa çocukluğumda bile yeniyordum ya....

mahçup'um;
yıllara,


senli anılara ve hatıralara,
kendime,benliğime,

muhtacım;
emeğim ol,
kokun bulaşmış,

karışsın;
terimiz varsın kurumasın,

ziyaret günlerinde,
ismi hiç okunmayan,
yatılı bir öksüzün,
çaresizliğinde geçiyor günlerim....

hani;

içimdeki büyümeyen çocuk.............................


hiç büyümeyen bir çocuktu
içimde sakladığım,

güvey'lik;
hayellerim var benim,

hani;

bir çeyiz gibi,

tek,
sen sığıyorsun bu yüreğe

senli'siz
yada
sensiz'li geçmiyor zaman,

bilemedim başlarda,
bu;
aşk mıydı.?
hayır değildi..! !