Şaban Turan Şiirleri - Şair Şaban Turan

En derininden uyanınca,
Ne uyku kalır ol düşler vurunca,
Öyle kalakalır ruhunda akıl,
Bekler durur sağa sola bakınca.

Hangi yürek göstermelik,

Bak yahu! Başladı kıpırtılar.
Tabi! Bahara çeyrek var.
Bilmezdim, yağmurla ısıttılar,
Vay! Şu büyülü Şubat vay!..

Çoktan kuru, uçuşan yapraklar,

Haydi! Bulun bana tüm aşkları.
Bak! Nasıl da yazılıyor rakkasları…
Kim yaşar kim koşar,
Coşar! Aşk’a aşık gönül sarhoşları.

Cümbüş geceler sabaha kadar,

Sevmediğini söyle,
Seviyorsan beni.
Alıp başımı gideyim,
Yüreğimi kıstırarak.

Sevdiğini söyle,

Bir gece kaldı,
Yüreğimizi demleyecek,
Avuçladık çayımızı,
Sessizce üşüyerek.
Hangi hayali kursak,
Ya da acıyı yaşasak,

Özleme yolculuk başladı.
Güzelliklere döndü rüzgar.
Süsleyelim iki yakayı,
Gerisi lafügüzaf…
‘’Romantiksin!’’ dedi,
Aa! Diyene bak!..

Kollarımın ucunda beşer dal,
Ah bu dallar kimlere dokundular!
Her bir dalda açar tüm çiçekler,
Ah bunları kaç tene sürdüler!

Zaman olur bir beşi belki bir onu,

Gece nöbetinde gönlümün eri,
Seni ne kadar gömdüm bir bilsen..
Bu dem mateminin demi
Seni ne kadar özledim bir bilsen..
Bir bilsen;
Bıraktığın kokunla sardığım yaralarımı,

Belki de…
Bırak sevdiğim seninle kalayım,
Gönül köşemde sessiz cıvıltım.
Bırak ki,
Seninle birlikte ölmesin,
Solmasın nadide çiçeğim.

En azından insanız değil mi?
Kalabalıklarda yadırganmadan,
Yüzler arasına sığınıyoruz.
Sıkışıyoruz vaktinde gurubun,
Güvertesinde Karşıyaka Vapuru’nun.