Sabahsız Geceler Şiiri - İsa Kıvrakdal

Bu ıssız, aşksız bir gecede
Gözyaşlarımla beraber hayal kuruyorum
Güneş çoktan batmış,
Yıldızlar bir bir, gökyüzünden kaymakta

Uykularım kaçıyor geceleri
Kapanıp yatağıma sessizce ağlıyorum
Girmez penceremden,
Süzülmez perdemin arasından hiçbir aydınlık
Sürekli benliğimi böyle yaşarım
Bazen kalbim bir şeyler söylemeye çalışır
Ama bitkin,
Ama yorgun,
Ama çaresiz
Eski günleri hatırlar mazilere dalarım
Tüm aşkları bir kirli çorap gibi atasım geliyor
Birde bütün vücudumu saran o korkunç geceleri

Hayat, bir su misali gibi akmakta
Neyin var, neyin yok her şeyi alıp sürüklüyor
Sanki gülerken ağlamaya benziyor
Bulursun kaybedersin,
Seversin sevilmezsin

Gündüzüm geceme karışırken
Kadehler bir türlü bitmek bilmiyor
Sabahsız geceler bana kan kusturuyor